Fear of the Dark.

ALEXANDRA MARGARETH HUNTER

Alex | Xandra - 22 lata. 

Urodzona 13 listopada 1990 roku w Pembroke (miasto w południowo-zachodniej Walii).

 Ma czworo rodzeństwa (dwie młodsze siostry i dwóch starszych braci).

Mieszka wraz z dziadkami i dwiema siostrami na obrzeżach Londynu w dużym domu. 

               Obecnie jest na III roku geografii na Wydziale Nauk Ścisłych 

            i Przyrodniczych im. Johna Huxhama na Uniwersytecie Brytyjskim. 

Czy wierzyliście kiedykolwiek w prawdziwą miłość, taką jak Romea i Julii?

                  Alex wierzy, ale raczej nikomu się do tego nie przyzna.

                              Zapytacie dlaczego? Nie odpowie. 

 

Chociaż... to właśnie jej rodzice darzyli się taką prawdziwą, wielką miłością. Ona - tancerka, on - wokalista grupy metalowej. Nieprawdopodobne, prawda? A jednak. Poznali się na jednym z jego koncertów, gdzie ona została zaciągnięta siłą. Nigdy nie lubiła metalu i nie chciała się do niej przekonać, gdy jednak zobaczyła go na scenie, trafiła ją istna strzała amora.

Ona rzuciła prestiżową szkołę dla tancerzy aby z nim być, on odszedł z zespołu.

Zamieszkali w małym domku w Walii. W miasteczku, którego słodka nazwa brzmi Pembroke. Ale zanim to zrobili, urodzili im się bliźniacy. Och, jakże byli szczęśliwi. Razem z rocznymi Barrym i Harrym przeprowadzili się z Londynu do tej nieszczęsnej Walii, gdzie urodziła się ich pierwsza córka - Alexandra. Śliczna blondyneczka, podobna do ojca. Całe Pembroke świętowało jej narodziny. Dziewczynka naprawdę kochała to miasteczko. To był jej dom. A ci wszyscy ludzie, byli jej rodziną.

Gdy Alex miała siedem lat, a jej bracia po osiem, ich matka znów zaszła w ciążę. Rodzice postanowili z powrotem przeprowadzić się do Londynu, spotkali się jednak ze sprzeciwem dzieci, które właśnie tu miały domu, swoich przyjaciół... Ojciec zgodził się, aby jeszcze trochę poczekać z przeprowadzką.

Były wakacje, rodzice wyjechali do Stanów, gdzie urodziły się bliźniaczki - Amy i Ally. Wtedy coś między nimi pękło, zaczęli się kłócić, matka zaczęła pić, ojciec nie dawał rady z wychowaniem dzieci - innymi słowy, miłość ulotniła się jak dym. Pewnego dnia rodzice wybrali się wraz z dwiema bliźniaczkami do Londynu, Alexandra i jej bracia zostali w domu, na całe szczęście, bo wielki jeep miał wypadek. Wpadł w poślizg na zbyt zabłoconej drodze i wjechał w drzewo. Ona i on zginęli na miejscu. Ally amputowali nogę, a Amy od tamtego czasu ma zaburzenia psychiczne. Dzieci nigdy nie pogodziły się ze śmiercią rodziców. Wrócili do Londynu, gdzie zamieszkali z matką ojca.

Bracia Alexandry teraz studiują i mieszkają w akademiku, a ona wraz z siostrami mieszka u babci. Jej siostry mają dopiero po piętnaście lat, a ona już dwadzieścia dwa. Do szkoły dojeżdża skuterem, który dostała na osiemnaste urodziny. 

Kręcone blond włosy, błękitne oczy, mały nosek, szczupła talia i niezwykle długie nogi. Urody z pewnością nie odziedziczyła po matce, która mierzyła ledwo 162 centymetry, przy wysokim mężu wyglądała jak chochlik. Alexandra wygląd, sposób bycia, charakter i wszystko inne odziedziczyła po ojcu, z czego jest niezmiernie zadowolona. Często prostuje włosy. 

 

Charakter? Z pewnością trudny. 

Po tragicznej śmierci rodziców zamknęła się w sobie. Nikt już nie przychodził do niej przed snem. Nikt nie śpiewał piosenek Iron Maiden, których dziecku raczej nie powinno się śpiewać na dobranoc. Nie mogła już wpatrywać się w te same, błękitne oczy. Przed śmiercią rodziców lepszy kontakt miała z ojcem niż z matką. 

Jest skryta. Nie zwierza się pierwszym napotkanym na ulicy ludziom. Zanim opowie komuś swoją historię, woli najpierw dobrze poznać tę osobę. Jest niezwykle opanowana, inteligentna i miła. Miłością potrafi obdarzyć każdego. Uważa, że każdy zasługuje na drugą szansę. Chociaż sama nie wie, co by zrobiła gdyby jej matka żyła, czy wybaczyłaby jej to, że piła i biła Alex? Nie wiadomo i dziewczyna raczej się tego nie dowie. Niepoprawna romantyczka, to fakt. Raczej pesymistka. Nie jest jedną z tych uwielbianych przez wszystkich dziewczyn, woli trzymać się na uboczu. Kompletnie nie wie, co zrobiłaby bez kochanego laptopa i internetu, dzięki któremu potrafi poznać ludzi podobnych do niej. 

Jej strój najczęściej składa się z jeansowych spodni i za dużej koszulki oraz czarnych trampek. W brew pozorom, uwielbia, po prostu uwielbia sukienki, różnego rodzaju: długie, krótkie, obcisłe, luźne oraz szpilki. Tak najczęściej ubiera się, gdy chce wyjść do kawiarni - lub nawet na zakupy. Co prawda mogłaby chodzić do szkoły w sukienkach, spódnicach oraz wysokich butach, woli jednak się nie wyróżniać i sprawiać wrażenie odludka. Za namową babki wzięła udział w kilku sesjach zdjęciowych dla jakiś początkujących fotografów.

Jej wymarzone miejsce na ziemi? Pembroke. To tam chciałaby spędzić resztę życia. Wie jednak, że to miasteczko nie daje jej dużych możliwości, mogłaby jedynie pracować w restauracji, być fryzjerką albo zostać kurą domową. Dlatego postanowiła, że skończy geografię. Może zostanie w Anglii? Zobaczymy, ma jeszcze trochę czasu na podjęcie decyzji dotyczącej jej pracy. 

Alex ma wspaniały głos i uwielbia śpiewać. Niestety śpiewa jedynie pod prysznicem lub gotując obiad. Nikt oprócz najbliższej rodziny nie wie o jej wyjątkowym talencie. Umie również grać na fortepianie, gdy miała osiem lat ojciec zapisał ją na zajęcia muzyczne, aby nauczyła się grać na ów instrumencie. 

Jej pasją są podróże. Zwiedziła już spory kawałek świata, mając dopiero zaledwie dwadzieścia dwa lata. Jak na razie najbardziej podobało jej się we Włoszech i w Grecji.  W przyszłe wakacje planuje polecieć do Brazylii. 

Razem z siostrami często jeździ do schroniska, aby pomóc opiekować się zwierzętami. W domu moją trzy małe koty, rybki, psa oraz dwa chomiki. 

Uwielbia czytać historyczne książki, jej ulubioną autorką jest Philippa Gregory.  Obiecała sobie, że kiedyś również napisze jakąś książkę, zapewne podróżniczą, ale książkę!

[Witam wszystkich. :D Na tyle o Alex. To jedyna karta z której tak naprawdę jestem zadowolona. Mam nadzieję, że Alexandra przypadnie wam do gustu. Twarzyczki użyczyła oczywiście  AnnaLynne McCord. Tytuł to nazwa jednej z moich ulubionych piosenek zespołu Iron Maiden.
Przepraszam za wszelakie błędy. 
Wątki? Zawsze i wszędzie. Powiązania? Jak najbardziej.]